Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Κράζοντας τα "Πρωτογόνια"...



Πριν 2 εβδομάδες είχαμε έντονη δραστηριότητα σμηνουργιών στα έλατα, τώρα βέβαια αυτό έχει σταματήσει λόγω του ότι έχει πέσει δραματικά η θερμοκρασία στον Νομό Ευρυτανίας και καθημερινά βρέχει εδώ και μια εβδομάδα.

Μερικοί μελισσοκόμοι παραξενεύτηκαν απ' το γεγονός ότι σμηνουργούν τέτοια εποχή τα μελίσσια θεωρώντας ότι είναι τέλη Ιούνη και είναι κάτι σπάνιο.

Όχι δεν είναι κάτι το σπάνιο εδώ στα ορεινά...συνήθεις είναι! Πριν αρκετά χρόνια, ακόμη και τώρα οι παλιοί όταν σμηνουργεί ένα μελίσσι λένε "Πάμε να κράξουμε το μελίσσι" εννοώντας ότι θα τρίψουν μελισσόχορτο να γυρίσει πίσω η σμηνουργία, ή όταν ήταν το "σμάρι" στον αέρα εν πτήση να ρίξουν χαλίκια να πέσει καταγής το "σμάρι".


Πάμε να σας δείξω πως "κράζουμε" ενα "σμάρι" μέσα σε μια παραδοσιακή κυψέλη της Ευρυτανίας, το οποίο λεγεται "κερνί" . Τρίβουμε αρκετά καλά το εσωτερικό του κερνιού με μελισσόχορτο (το γνωστό βότανο).



Και σαν στρατιωτίνες μπαίνουν μέσα στο "κερνί" οι μέλισσες....





Μια μέρα ενας γεωπόνος απ' την Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης που μας έκανε καταμέτρηση των μελισσιών για την θεώρηση του μελισσοκομικού βιβλιαρίου, παραξενεύτηκε οτι τρίβοντας μελισσόχορτο το μελίσσι επιστρέφει έκει που το "κράζεις".



...αυτά είναι ένα απ' τα μυστικά της μελισσοκομίας....

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Σμηνουργίες.......μέσα στα έλατα.....


Σμηνουργίες..... απ' την μία έχουν πλάκα και απ την άλλη πολύ φασαρία, προσφέρει και πονοκεφάλους και στενοχώριες!!

Πριν λίγες μέρες τρυγούσαμε με τον πατέρα μου μελίσσια στις τοποθεσίες Μπαγασάκη Ευρυτανίας και Μικρό Χωριό Ευρυτανίας.




Είχαμε τρυγήσει στο Μικρό Χωριό την Τετάρτη και την Πέμπτη είχαμε πάει να βάλουμε τις κερήθρες τις τρυγημένες στα μελίσσια πάλι και μετά πήγαμε να τρυγήσουμε στο Μπαγασάκη και μόλις φτάνουμε τι να δούμε ένα θηρίο μελίσσι να είναι στο αέρα. Πεταγόμαστε απ' το φορτηγό να το προλάβουμε.



-"Λίτσα κοίτα το...να δεις που θα καθίσει να πάω να πάρω λίγο μελισσόχορτο να το κράξω και ένα πάτωμα με πλαίσια" μου λέει ο πατέρας μου.

Ε το είδα έκατσε πάνω στην κορυφή απ τον έλατο και μετά πήρα το βλέμμα μου από εκεί, έμεινα ήσυχη και σίγουρη οτι έκατσε εκεί. Ανεβαίνει πάνω στον έλατο ο πατέρας...τίποτα δεν βλέπει ουτε ακούει...

-"Λίτσα είσαι σίγουρη ότι έκατσε εδώ..???"...γελάει
-"Μα το είδα..ε κοίτα και στον διπλανό"

...πάει κοιτάει στο διπλανό...ΤΖΙΦΟΣ.....έφυγε είχε παει πιο κάτω μέσα στο ελατοδάσος το "γονίδι"....είναι δύσκολο να βρείς και να δείς που κάθεται μέσα στα έλατα ένα "σμάρι"/"γονίδι".



Τελικά όλο με πείραζε ο πατέρας μου μετά.....δεν βαριέσαι στεναχωρήθηκα αλλά είχα και τον πατέρα που μου έλεγε συνέχεια αστεία όταν τρυγούσαμε....

-"Α ρε Λίτσα...Εχασες το μελισσάκι μου.......α ρε Λίτσα"